Ο Τάσος πήγε φαντάρος. Και βαριέται τη ζωή του. Και δεν είναι ο μόνος.
Ο Νικόλαος Περάκης, σκηνοθέτης της πετυχημένης «Λούφα και Παραλλαγή», θα έπεφτε σε βαθιά κατάθλιψη εάν επισκεπτόταν σήμερα τα ελληνικά στρατόπεδα. Ουδεμία σχέση τα στρατόπεδα που περιγράφει -αριστοτεχνικά κατά τη γνώμη μου- στις ταινίες του με αυτά που παρουσιάζονται στον νεοσσό στρατιώτη κάθε εσσο. Αφόρητη μονοτονία και κατάπτωση ηθικού. Οι λέξεις κλειδιά για να περιηγηθείς σήμερα στα κέντρα εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων της χώρας. Σκέπτομαι τον αειθαλή σκηνοθέτη με σήμα κατατεθέν το σακίδιο στη πλάτη να περνά την πύλη του στρατοπέδου και να εισέρχεται στους στρατιωτικούς κοιτώνες και στο χώρο εκπαίδευσης του στρατοπέδου και να βαριέται κατάφορα με την εικόνα που αντικρίζει.
Δεκάδες ή μάλλον εκατοντάδες στρατιώτες στο προαύλιο του στρατοπέδου έχουν αντικαταστήσει τον ελληνικό φραπέ με τα τελευταίας τεχνολογίας κινητά τους που έχουν σηκωμένα με το χέρι τους όσο πιο ψηλά μπορούν, όχι γιατί κάνουν ασκήσεις εκγύμνασης, αλλά για να βρουν καλύτερο 3G σήμα. Πάλι καλά που ακόμα με το αριστερό τους τραβάνε δυνατές τζούρες νικοτίνης και δεν ξεφεύγουν τελείως από τη παράδοση. Αν τους πλησιάσεις και τους ρωτήσεις πώς περνάνε τη μέρα τους θα σου πουν με εμφανώς βαριεστημένο βλέμμα ότι δεν κάνουν τίποτα απολύτως. Όλη μέρα κάνουν αναφορές, τριγυρνάνε στο κ.ψ.μ, στα μαγειρεία και τις υπόλοιπες ώρες; «Μένουμε όρθιοι μέχρι να μας πουν να κάνουμε κάτι». Η μεγαλύτερη δυσκολία αντιμετωπίζεται την τελευταία εβδομάδα εκπαίδευσης, που ετοιμάζονται να ορκιστούν πίστη και αφοσίωση στη πατρίδα. Αναφορά, ξανά αναφορά και πάλι αναφορά. Μετά εκτελούν κανένα παράγγελμα, περνάνε καλά με ορισμένους συνομήλικους λοχίες που τους κάνουν και καμιά πλάκα. Ενώ είναι σε μόνιμη κόντρα με τα όργανα υπηρεσίας -«τέσσερις βλάκες είναι που τους έχουν κάνει όργανα για να μας προσέχουν και το έχουν δει εξουσία στο στρατό».
Μα δεν γίνεται θα έχετε και κάποιες μέρες κανονικής εκπαίδευσης, θα εξανίσταται ο Περάκης. «Όχι, τίποτα τέτοιο. Η μόνη μας εκπαίδευση είναι να μάθουμε πώς να σφουγγαρίζουμε και να καθαρίζουμε καλύτερα. Αυτή είναι η εκπαίδευση. Σε αυτό ακριβώς το πράγμα συμφωνούν και οι τέσσερις φίλοι, στρατιώτες του πεζικού που φιλοξενούμε σήμερα. Τους ζητάω να μου μιλήσουν ο καθένας με βάση την δική του εμπειρία και έχοντας πάει πλέον ο καθένας τους στις μονάδες, απαντούν αναλυτικά και ρίχνουν φως στη ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα στρατιώτη, στην Ελλάδα του 2015.
ΠΗΓΗ: grekamag.gr
