Ο Πέτρος, είναι 25 χρονών  έχει τελειώσει μηχανολόγος μηχανικός στο τεχνολογικό ίδρυμα Πειραιά.
Ο Πέτρος ανήκει στις  εκπλήξεις του θαλάμου. Καυστικός, με ιδιαίτερο χιούμορ αντιμετώπιζε τη μέρα του με γέλιο. Δεν θα ξεχάσει κανείς ποτέ τις μιμήσεις των «βροντόφωνων» που έκανε, ή τις κόντρες του με τον στρατιώτη Γιαννόπουλο. Στην αρχή, είχε καταφέρει να τρομάξει το συγκάτοικο του στο θάλαμο από τις πρώτες μέρες. Τον είδε να διαβάζει ένα βιβλίο για τον Όσιο Παΐσιο. Ο δεύτερος, σκεπτόταν ότι έμπλεξε με κάποιο μόνιμο παπαδάκι της ενορίας της γειτονίας του, εκείνος μολονότι αγνωστικιστής χρόνια τώρα, δεν άντεξε και τον ρώτησε μια μέρα «πιστεύεις τόσο πολύ που διαβάζεις τη βιογραφία του Παΐσιου;». Ο Πέτρος απόλυτα φυσικά του απάντησε «πιστεύω γιατί με έχει βοηθήσει στο να βλέπω κάποια πράγματα στη ζωή μου εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι φαίνονται». Ο συγκάτοικές του δεν το συνέχισε, ήξερε πως αν μπει σε αυτή τη συζήτηση τώρα δεν θα τελείωνε ποτέ, και νικητής δεν θα έβγαινε κανένας. Ο Πέτρος δεν αποτελεί εξαίρεση από τις υπόλοιπους στρατιώτες.

Πιστεύει κι αυτός ότι, το τι έχει να προσφέρει ο στρατός σε κάποιον εξαρτάται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. «Εμένα θεωρώ ότι μου προσφέρει φιλίες με αξιόλογα άτομα, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνω και τη στάση ζωής ατόμων των οποίων οι ζωές μας δε θα συναντιόντουσαν κάτω από διαφορετικές καταστάσεις, λόγω διαφορετικής άποψης για τη ζωή. Η γνώμη μου είναι πως ο στρατός θα έπρεπε να είναι καθαρά μισθοφορικός και για όσους τον επιθυμούν, ειδάλλως, αν συνεχίσει να έχει την σημερινή του μορφή να είναι τρίμηνος», απαντά ξεκάθαρα. Η μέρα του στο στρατό είναι μια συνηθισμένη μέρα ενός μέσου οπλίτη «υπηρεσία – ταλαιπωρία – υπηρεσία – δείγμα ύπνου – υπηρεσία – ταλαιπωρία». Πιστεύει ότι έχει να προσφέρει σε αυτό το κόσμο κάτι πιο ουσιώδες από αυτό που κάνει στο στρατό. Θυμάται ότι όταν μπήκε στο στρατό «υπήρχε η αγωνία για το άγνωστο, εν συνεχεία γνωριστήκαμε όλοι και όλα άρχισαν να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο. Τα πάντα στο στρατό είναι δύσκολα όταν δεν έχεις καλή παρέα.

Όπως λέγαμε όλοι χαρακτηριστικά, «μαζί και στον Έβρο». Η σχέση με τη κοπέλα του δεν επηρεάστηκε καθόλου, «ίσα-ίσα που η κοπέλα μου με στηρίζει κάθε φορά που είμαι στεναχωρημένος ή απογοητευμένος». Το μόνο πράγμα που του λείπει  είναι «πιο απλά πράγματα όπως το ζεστό νερό στο μπάνιο ή το ζεστό και καλό μαγειρεμένο φαγητό και για τελευταίο άφησα το κυριότερο, ένας φυσιολογικός ύπνος.
Η κατάσταση από στρατόπεδο σε στρατόπεδο διαφέρει, «από εμπειρίας όσο πιο καινούργιο το στρατόπεδο τόσο το καλύτερο. Βέβαια η βασική και ευτελής καθαριότητα είναι στο 90% των στρατοπέδων, και αυτό και μόνο εγκυμονεί κάποιους κινδύνους».

ΠΗΓΗ: grekamag.gr